Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sine fuco ac fallaciis

  • 1 fucus

    [st1]1 [-] fūcus, i, m.: - [abcl][b]a - fucus (plante marine, dont les anciens tiraient une teinture qu'ils appliquaient sous celle de la pourpre), varech, orseille. - [abcl]b - pourpre, teinture. - [abcl]c - teinture rouge. - [abcl]d - Virg. propolis (des abeilles). - [abcl]e - fard, rouge (de toilette). - [abcl]f - au fig. fard, déguisement, dehors trompeur, faux brillant.[/b]    - [gr]gr. ϕῦκος.    - merces sine fucis, Hor.: marchandise sans apprêt.    - istae veteres, quae vitia corporis fuco occulunt, Plaut. Most.: ces vieilles femmes qui cachent leurs défauts physiques sous le fard.    - fucum facere alicui, Cic.: jeter de la poudre aux yeux de qqn, tromper qqn.    - sine fuco ac fallaciis, Cic. Att. 1, 1, 1: franchement et sans arrière-pensée. [st1]2 [-] fūcus, i, m.: frelon.    - ignavum fucos pecus a praesepibus arcere, Virg.: repousser loin des brèches la paresseuse troupe des frelons.
    * * *
    [st1]1 [-] fūcus, i, m.: - [abcl][b]a - fucus (plante marine, dont les anciens tiraient une teinture qu'ils appliquaient sous celle de la pourpre), varech, orseille. - [abcl]b - pourpre, teinture. - [abcl]c - teinture rouge. - [abcl]d - Virg. propolis (des abeilles). - [abcl]e - fard, rouge (de toilette). - [abcl]f - au fig. fard, déguisement, dehors trompeur, faux brillant.[/b]    - [gr]gr. ϕῦκος.    - merces sine fucis, Hor.: marchandise sans apprêt.    - istae veteres, quae vitia corporis fuco occulunt, Plaut. Most.: ces vieilles femmes qui cachent leurs défauts physiques sous le fard.    - fucum facere alicui, Cic.: jeter de la poudre aux yeux de qqn, tromper qqn.    - sine fuco ac fallaciis, Cic. Att. 1, 1, 1: franchement et sans arrière-pensée. [st1]2 [-] fūcus, i, m.: frelon.    - ignavum fucos pecus a praesepibus arcere, Virg.: repousser loin des brèches la paresseuse troupe des frelons.
    * * *
        Fucus, fuci, masc. gene. Virgil. Une sorte de mousches sans aguillon, Un bourdon.
    \
        Fucus. Plaut. Fard.
    \
        Fucus. Plaut. Une tromperie couverte.
    \
        Facere fucum. Cic. Tromper couvertement.
    \
        Sine fuco. Cic. Simplement et sans tromperie.
    \
        Fucus roseus. Catul. Teincture rouge.
    \
        Lana medicata fuco. Horat. Teincte.

    Dictionarium latinogallicum > fucus

  • 2 fucosus

    fūcōsus, a, um, adj. [id.], painted, colored, beautified, counterfeit, spurious (Ciceron.):

    visae merces, fallaces quidem et fucosae, chartis et linteis et vitro delatae,

    Cic. Rab. Post. 14, 40:

    vicinitas non assueta mendaciis, non fucosa, non fallax, non erudita artificio simulationis,

    id. Planc. 7, 22:

    ambitiosae fucosaeque amicitiae,

    id. Att. 1, 18, 2.
    1.
    fūcus, i, m., = phukos, rock-lichen, orchil, used as a red dye for woollen goods, Lichen roccella, Linn., Plin. 26, 10, 66, § 103 sq.:

    ut lana tincta fuco citra purpuras placet,

    Quint. 12, 10, 75.—
    II.
    Transf., red or purple color.
    A.
    In gen.:

    infici vestes scimus admirabili fuco,

    Plin. 22, 2, 3, § 3; Hor. C. 3, 5, 28; id. Ep. 1, 10, 27 Orell. ad loc.; Ov. M. 6, 222 al.—
    B.
    In partic.
    1.
    Rouge, paint for the complexion:

    vetulae, quae vitia corporis fuco occulunt,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    si caeruleo quaedam sua tempora fuco tinxerit,

    Prop. 2, 18, 31 (3, 11, 10 M.):

    mangones colorem fuco, et rerum robur inani sagina mentiantur,

    Quint. 2, 15, 25.—
    2.
    Dross, alloy, adulteration:

    adulteratur (sal) rubrica aut testa trita, qui fucus aqua deprehenditur diluente,

    Plin. 31, 7, 42, § 91.—
    3. III.
    Trop., pretence, disguise, deceit, dissimulation:

    his tribus figuris insidere quidam venustatis non fuco illitus, sed sanguine diffusus debet color,

    Cic. de Or. 3, 52, 199; cf.:

    sententiae tam verae, tam novae, tam sine pigmentis fucoque puerili,

    id. ib. 2, 45, 188:

    fuco ementitus color,

    Quint. 8, 3, 6:

    in oratoris aut in poëtae cincinnis ac fuco,

    Cic. de Or. 3, 25, 100:

    mercem sine fucis gestat,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    nec sycophantiis nec fucis ullum mantellum obviam est,

    Plaut. Capt. 3, 3, 6:

    sine fuco ac fallaciis,

    Cic. Att. 1, 1, 1: deum sese in hominem convertisse... fucum factum mulieri, i. e. to deceive, impose upon (vulg.), Ter. Eun. 3, 5, 41:

    si eum, qui tibi promiserit, audieris fucum, ut dicitur, facere velle aut senseris,

    Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > fucosus

  • 3 fūcus

        fūcus ī, m, φῦκοσ, rock-lichen, orchil (a red dye for woollen goods); hence, a dye-stuff, red dye, red color: Lana medicata fuco, H.: potantia vellera fucum, H.: Tyrius, O.—A reddish juice, bee-glue, V.—Fig., pretence, disguise, deceit, dissimulation: fucum facere mulieri, T.: venustatis non fuco inlitus color: puerilis: mercem sine fucis gestat, H.: sine fuco ac fallaciis.
    * * *
    dye; (as cosmetic) rouge; bee-glue, propolis; presence/disguise/sham; seaweed

    Latin-English dictionary > fūcus

  • 4 fucus [1]

    1. fūcus, ī, m. (φῦκος), I) eine an den Meeresklippen wachsende, rotfärbende Steinflechte, in deren Brühe die Römer der Wolle, die in Purpur getaucht werden sollte, erst einen Grund gaben, wodurch die darauf gesetzte Purpurfarbe das Durchdringende und Dauerhafte erhielt, die Orseille (Lichen roccella, L.), Plin. 26, 103. Quint. 12, 10, 75. – II) übtr., jeder rote Farbstoff, A) der Purpur, die Purpurfarbe, Hor.: Tyrius, Ov. – B) v. rötlichen Bienenharz od. Vorstoß (propolis), Verg. georg. 4, 39. – C) rote Schminke, Prop. u. Quint. – bildl., wie Schminke = falscher Aufputz, angenommener Schein, Verstellung, Cic. u. Quint.: mercem sine fucis gestat, Hor.: fucum, ut dicitur, facere, täuschen, Q. Cic., alci, Ter.: veritatem fuco et imitatione mentiri, Lact.: sine fuco ac fallaciis, unverhohlen u. ohne Hinterhalt, Cic.

    lateinisch-deutsches > fucus [1]

  • 5 geradezu

    geradezu, rectā viā. directo (ohne Umschweife, z.B. rectā viā narrare alci alqd: u. dir. petere). – plane (gleichs. auf ebenem Wege = rund heraus, z.B. plane et Latine loqui: u. = entschieden, ausdrücklich, z.B. dicere: u. planissime vetat lex). – temere (leichthin, aufs Geratewohl, z.B. non temere alci credere). – aperte. sine fuco (offen, ohne Bemäntelung); verb. aperte ac propalam (ger. u. unverhohlen, z.B. reposcere alqd); sine fuco et fallaciis (ger. u. ohne Hinterhalt, z.B. negare). – utique (auf jeden Fall, z.B. damnare alqd). – paene (ganz u. gar, förmlich, z.B. quis enim est tam inimicus paene nomini Romano, qui etc.). – Ist »geradezu« = unmittelbar, so steht im Latein. ipse (z.B. sich g. an den König wenden, ipsum regem adire).

    deutsch-lateinisches > geradezu

  • 6 ungeschminkt

    ungeschminkt, bildl., sincerus (unverfälscht, ohne Falschheit). – simplex (natürlich, einfach, dah. aufrichtig, freimütig u. offen); verb. simplex etsincerus. – nudus (nackt, unverblümt, z.B. simplicitas, veritas). – die ung. Wahrheit sagen, vera simpliciter dicere; vera libere profiteri. Adv. sine fuco. sine fuco ac fallaciis. sincere (ohne Falschheit). – simpliciter (natürlich, einfach, freimütig u. offen). – nudis verbis (unverblümt).

    deutsch-lateinisches > ungeschminkt

  • 7 unverhohlen

    unverhohlen, apertus. – unv. Äußerung der Härte, ostentatio saevitiae. Adv. aperte; verb. (= ganz unv.) aperte ac propalam. sine fuco (gleichs. ungeschminkt); verb. (= ganz unv.) sine fuco et fallaciis (unv. und ohne Hinterhalt, z.B. negari).

    deutsch-lateinisches > unverhohlen

  • 8 fucus

    1. fūcus, ī, m. (φῦκος), I) eine an den Meeresklippen wachsende, rotfärbende Steinflechte, in deren Brühe die Römer der Wolle, die in Purpur getaucht werden sollte, erst einen Grund gaben, wodurch die darauf gesetzte Purpurfarbe das Durchdringende und Dauerhafte erhielt, die Orseille (Lichen roccella, L.), Plin. 26, 103. Quint. 12, 10, 75. – II) übtr., jeder rote Farbstoff, A) der Purpur, die Purpurfarbe, Hor.: Tyrius, Ov. – B) v. rötlichen Bienenharz od. Vorstoß (propolis), Verg. georg. 4, 39. – C) rote Schminke, Prop. u. Quint. – bildl., wie Schminke = falscher Aufputz, angenommener Schein, Verstellung, Cic. u. Quint.: mercem sine fucis gestat, Hor.: fucum, ut dicitur, facere, täuschen, Q. Cic., alci, Ter.: veritatem fuco et imitatione mentiri, Lact.: sine fuco ac fallaciis, unverhohlen u. ohne Hinterhalt, Cic.
    ————————
    2. fūcus, ī, m., die Brutbiene, Drohne, Varro r. r. 3, 16, 19. Col. 9, 15, 1. Plin. 12, 26. Verg. georg. 4, 244. Phaedr. 3, 13, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fucus

  • 9 fallācia

        fallācia ae, f    [fallax], deceit, trick, artifice, stratagem, craft, intrigue (only plur. in prose): ex fraude, fallaciis constare: dolis atque fallaciis contendit, S.: sine fuco ac fallaciis.— Sing: fingunt quandam inter se fallaciam, T.: ubi nulla fugam reperit fallacia, V.: Consilium vertit ad fallaciam, has recourse to, Ph.: sumptae vestis, O.: tecti, the labyrinth, O.: fallacia Alia aliam trudit, one lie begets another, T.
    * * *
    deceit, trick, stratagem; deceptive behavior or an instance of this

    Latin-English dictionary > fallācia

  • 10 fallacia

    fallācĭa, ae (abl. also fallacie, App. M. 5, p. 171), f. [fallax], deceit, trick, artifice, stratagem, craft, intrigue (class.; in Cic. only plur.; syn.: fraus, dolus, astus, astutia, calliditas).
    I.
    Prop.
    (α).
    Plur.:

    nonne ab imis unguibus usque ad verticem summum ex fraude, fallaciis, mendaciis constare totus videtur?

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    doli, machinae, fallaciae, praestigiae,

    id. N. D. 3, 29, 73:

    fraudes atque fallaciae,

    id. Clu. 36, 101:

    simulatione et fallaciis,

    id. de Or. 2, 46, 191:

    sine fuco ac fallaciis,

    id. Att. 1, 1, 1:

    quot admoenivi fabricas! quot fallacias!

    Plaut. Cist. 2, 2, 5.—So in plur., Plaut. Capt. 3, 5, 13; 16; 20; id. Mil. 2, 2, 37 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    per malitiam et per dolum et fallaciam,

    Plaut. Ps. 2, 4, 15; id. Capt. prol. 40; 46; 2, 1, 25; id. As. 1, 1, 54; 2, 1, 2; 4 al.; Phaedr. 1, 31, 5; 3, 16, 10:

    ausculta quod superest fallaciae,

    Ter. Heaut. 4, 5, 23; Suet. Tib. 62; Flor. 1, 16, 7 al.—Of magical art, Prop. 1, 1, 19 al.—Prov.:

    fallacia alia aliam trudit,

    one lie begets another, Ter. And. 4, 4, 39.—
    II.
    Of things:

    haec ipsa res habet aliquam fallaciam,

    deception, Col. 11, 2, 68:

    peccati,

    Vulg. Hebr. 3, 13; cf. id. Matt. 13, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > fallacia

  • 11 ehrlich

    ehrlich, a) in Ansehung des angenommenen Begriffs von Ehre u. Schande: honestus. – pudīcus (moralisch rein, züchtig, z.B. virgo). – von e. Eltern geboren, parentibus honestis natus: der e. Name, bona fama; bona existimatio: jmdm. ein e. Begräbnis gewähren, communem sepulturae honorem alci tribuere: ein e. Begräbnis bekommen, honesto funere humari: ein e. Gewerbe, artificium libera le; quaestus liberalis. – jmd. (der unehrlich geworden ist) wieder e. machen, alci ignominiae notam demere; alqm ignominiae notae eximere: wieder e. werden, ignominiosum esse desinere (aufhören ehrlos zu sein). – arm, aber e. leben, honeste pauperem vivere.Adv.honeste; pudice. – b) den bürgerlichen Pflichten gemäß, bes. von allem Betruge entfernt, wahrheitsliebend u. zuverlässig: bonus. non malus (gut, brav). – probus (rechtschaffen; diese im Ggstz. zu malus). – bonae fidei (ganz zuverlässig, aufrichtig, z.B. venditor).Adv. cum fide; sine fraude; sine fuco et fallaciis (ohne Falsch); candide (aufrichtig); non od. haud dolo (ohne Rückhalt, unverhohlen, offen, z.B. um es e. zu sagen, e. gesagt, non od. haud dolo dicam; ne dolo dicam, Komik.). – er meint es nicht e., homini fides non habenda: ehrlich gestehen, aperte et ingenue confiteri: e. bezahlen, recte solvere; alles, omnem pecuniam cum fide persolvere. Ehrlichkeit, honestas (Ehrbarkeit). – probitas (Rechtschaffenheit). – innocentia (unschuldiger Wandel). – animus ingenuus. ingenuitas (edle Sinnesart). – fides (Zuverlässigkeit, Aufrichtigkeit u. Treue); verb. integritas et fides; probitas et ingenuitas. – pudicitia (Keuschheit).

    deutsch-lateinisches > ehrlich

  • 12 redlich

    redlich, bonus. probus (brav, rechtschaffen). – sincērus. sine fuco et fallaciis (ehrlich, ohne Falschheit u. Tücke). – fidus (zuverlässig in Worten u. im Betragen). – simplex. ingenuus (offen u. freimütig, aufrichtig). – antiquus. antiquā fide (von altem Schrot und Korn). – integer (unbescholten, unbestochen, unparteiisch). – abstinens (enthaltsam von fremdem Gut). – Adv.probe; recte; vere; sincere od. sincerā fide; sine fraude. – r. gesinnt sein, recte sentire: r. handeln, sincere od. sincerā fide agere; fidem adhibere (Redlichkeit zeigen bei etwas, in alqa re): es r. mit jmd. meinen, amico erga alqm esse animo: r. (bei Heller u. Pfennig) bezahlen. ad assem solvere. Redlichkeit, probitas (Bravheit). – sinceritas (Ehrlichkeit). – fides (die Zuverlässigkeit, Treue, z.B. antiqua). – simplicitas. ingenuitas (Offenheit u. Freimütigkeit, Aufrichtigkeit). – integritas (Unbescholtenheit). – abstinentia (Enthaltsamkeit von fremdem Gut). – R. zeigen, fidem adhibere, bei etwas, in alqa re.

    deutsch-lateinisches > redlich

  • 13 fucus

    I fūcus, ī m. (греч.)
    1) лакмусовый лишайник (Roccella tinctoria, L), тж. орсейль, красящее вещество этого лишайника (с которым для прочности смешивался пурпур) PM, Q
    2) пурпур, пурпурная краска H, O
    3) пчелиный клей, прополис V
    4) притирание (румяна и пр.) Pl, Tib, Prp; перен. прикрасы, напускной вид, видимость, фальшь, притворство
    sine fuco ac fallaciis C — без обмана, напрямик
    II fūcus, ī m.
    трутень Vr, Col, V, Ph, PM

    Латинско-русский словарь > fucus

  • 14 fallacia

    fallācia, ae, f. (fallax), die Betrügerei, Ränkemacherei, der Trug, die Intrige, im Plur. Ränke, auch Verstellungskünste, trügerische Vorstellungen u. dgl., Komik., Cic. u.a.: composita est fallacia, Plaut.: fallaciam facere, Ter.: fallaciam od. fallacias fingere, Plaut. u. Ter.: fallaciam intendere in alqm, Ter.: omnes fallacias suas et calliditates ad decipiendum hominem intendere, Lact.: fallaciam alci portare, Ter., od. ferre, Plaut., od. affere, Ter., mit Lug u. Trug vorgehen gegen jmd.: per fallaciam, Ter. u. Suet.: per fallacias, Ter. u. Claud. Quadr.: sine fuco ac fallaciis, Cic. – Plur., componere fallacias, Plaut.: excogitare fallacias, Cic.: fallaciarum nubem discutere, Amm. – v. Lebl., tanta est fallacia tecti, des Labyrinths, Ov.: deductae quibus est fallacia lunae, Prop.: sed et haec ipsa habet aliquam fallaciam, Col. – Nbf. fallācies, ēi, f., b. Apul. met. 5, 27 (wo Abl. fallacie).

    lateinisch-deutsches > fallacia

  • 15 falsch

    falsch, I) Adj. u. Adv.: 1) unecht: a) v. lebl. Subjj.: adulterīnus (nachgemacht, z.B. clavis, nummus, signum [Siegel], statēra). – falsus (verfälscht); verb. falsus et corruptus (z.B. Dokumente, litterae). – subditus. suppositus (untergeschoben, z.B. testamentum). – alienus (was uns nicht gehört, fremd, z.B. libellos sub alieno nomine edere). – simulatus (erheuchelt, verstellt, z.B. lacrimae, gaudium, amicitia, pietas). – fucatus. fucosus (nur den äußerlichen guten Schein habend, z.B. merx, amicitia). – fallax (betrüglich, täuschend, z.B. spes: u. fallaces litteras [Berichte] mittere); verb. fallax et fucosus (z.B. merx). – mendax (lügenhaft = erlogen, nachgemacht, z.B. nuntius; bei Cicero verb. falsa et mendacia visa). – adumbratus (im Geiste entworfen, nur in der Phantasie bestehend, z.B. laetitia, opinio).Adv.simulate; fallaciter. – b) von Pers.: α) in bezug auf äußere Verhältnisse: insitivus (untergeschoben, z.B. Gracchus). – qui se simulat alqm od. esse alqm (dersich für jmd. ausgibt, z.B. Ti. Gracchi filium). – ein s. Prinz, regiae stirpis originem mentiens. – β) in bezug auf den Charakter: falsus (übh. der nicht das ist, was er zu sein scheint, nicht offenherzig). – fallax (der zu täuschen u. zu betrügen gewohnt ist, betrügerisch). – fraudulentus (der Neigung zum Betrug hat u. diesen auch übt). – dolosus (der gewissenlos u. hinterlistig verfährt). – 2) unwahr: [864] falsus (z.B. nuntius, crimen, suspicio, spes, testimonium, testis). – fictus (erdichtet). – commenticius (aus der Luft gegriffen); verb. fictus et commenticius (z.B. di). – ein s. Eid, s. Meineid: einen s. Eid, s. schwören, s. schwören. – s. Gedanken hegen, falsum sentire. – 3) nicht recht, nicht so, wie es sein sollte: falsus. – perversus (verkehrt, z.B. recti verecundia). – malus (leidig, unzeitig, z.B. pudor, ambitio). – eine s. Anwendung von etw. machen, perverse uti alqā re (z.B. beneficio deorum).Adv.falso (fälschlich, an sich nicht so, wie es der Schein erwarten läßt, nicht der Wahrheit der Sache selbst gemäß). – perperam. non recte (verkehrt, nicht recht, nicht dem Grunde der Sache gemäß, z.B. perp. pronuntiare: u. perp. interpretari: u. perp. od. non recte dicere verbum). perverse (verkehrt, nicht so, wie es sein soll, unrecht, z.B. interpretari). – vitiose (fehlerhaft, Ggstz. recte, z.B. schließen, concludere). – falsch! (d. i. er etc. irrte), falso!: du bist falsch, d. i. du irrst dich, falsus es. – II) Subst.: a) das Falsche, falsum (z.B. etw. F. glauben, falsum putare).falsa, ōrum,n. (z.B. falsa pro veris narrare) – b) das Falsch, falsum. – ohne F., sine fuco et fallaciis; sincere: ein Mensch ohne F., homo simplex, candidus; homo simplicisingenii; simulationum nescius, nescia (der, die keine Verstellung kennt).

    deutsch-lateinisches > falsch

  • 16 Kompliment

    Kompliment, I) eig. – s. Verneigung. – ein K. machen, s. verneigen (sich). – II) übtr.; 1) Begrüßung: salutatio. – salus (Gruß). – auch honos (die durch das K. angetane Ehre). – die gewöhnlichen Komplimente, wenn man mit jemand zusammentrifft, prima illa, quae in congressu solemus. – jmdm. sein K. machen, alqm salutare; salutem alci dicere, impertire: jmdm. sein K. machen lassen, valere alqm iubere: wir kommen, um dir unser K. zu machen, honoris tui causā huc ad te venimus: ein K. ausrichten, salutem nuntiare. – 2) übh. Höflichkeit, höfliche Rede: verborum honos. verba honorifica, ōrum,n. pl. laus (schmeichelhaftes Lob). – blanda vanitas. auch verba, ōrum,n. pl. (höfliche, aber leere Worte). – jmdm. Komplimente machen, honorificis verbis alqm prosequi: ich will dir (mit diesen Worten) kein K. machen, noli putare me hoc auribus tuis dare. – jmdm. wegen od. über etwas sein K. machen, gratulari alci alqd (wegen etwas Glück wünschen, z.B. adventum); laudare alqd (z.B. wegen der getroffenen Einrichtungen, alcis instituta). – ein Brief voller nichtssagender K., inanis sermo litterarum: ohne K., citra honorem verborum (ohne bloße Höflichkeiten sagen zu wollen); sine fuco ac fallaciis (ohne täuschen zu wollen).

    deutsch-lateinisches > Kompliment

  • 17 Verstellung

    Verstellung, I) = Entstellung, w. s. – II) Heuchelei: dissimulatio (wenn man etwas verbirgt, was wirklich vorhanden ist). – simulatio (wenn man sich den Schein, das Ansehen von etwas gibt). – sehr hoher Grad der V., summa vitiorum dissimulatio (in bezug auf die Laster): V., in den Mienen, ficti simulatique vultus: V. in der Freundschaft, amicitiae simulatio; amicitia simulata: ohne V., vere (wahr); sincere. simpliciter (aufrichtig); sine fuco et fallaciis (ohne Lug u. Trug): in der V. geübt, artificio simulationis eruditus. Verstellungskunst, artificium simulationis. – in der [2538] V. geübt, artificio simulationis eruditus; cuiuslibet rei simulator ac dissimulator.

    deutsch-lateinisches > Verstellung

  • 18 fallacia

    fallācia, ae, f. (fallax), die Betrügerei, Ränkemacherei, der Trug, die Intrige, im Plur. Ränke, auch Verstellungskünste, trügerische Vorstellungen u. dgl., Komik., Cic. u.a.: composita est fallacia, Plaut.: fallaciam facere, Ter.: fallaciam od. fallacias fingere, Plaut. u. Ter.: fallaciam intendere in alqm, Ter.: omnes fallacias suas et calliditates ad decipiendum hominem intendere, Lact.: fallaciam alci portare, Ter., od. ferre, Plaut., od. affere, Ter., mit Lug u. Trug vorgehen gegen jmd.: per fallaciam, Ter. u. Suet.: per fallacias, Ter. u. Claud. Quadr.: sine fuco ac fallaciis, Cic. – Plur., componere fallacias, Plaut.: excogitare fallacias, Cic.: fallaciarum nubem discutere, Amm. – v. Lebl., tanta est fallacia tecti, des Labyrinths, Ov.: deductae quibus est fallacia lunae, Prop.: sed et haec ipsa habet aliquam fallaciam, Col. – Nbf. fallācies, ēi, f., b. Apul. met. 5, 27 (wo Abl. fallacie).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fallacia

  • 19 Напрямик

    - recta via; recta; directe; aperte; sine fuco ac fallaciis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Напрямик

  • 20 Обман

    - captio; deceptio; fraus, fraudis f; fraudatio; circumductio; circumscriptio; circumventio; commentum; concinnitas; subreptio; fallacia; falsum (scribere); falsimonia; assimulatio; simulatio; mendacium (sensuum; oculorum); sycophantia; corruptio; dolus; fucus; furtum; insidiae; ludibrium;

    • обманом лишить кого-л. чего-л. - fallere aliquem aliqua re;

    • без обмана - sine fuco ac fallaciis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Обман

См. также в других словарях:

  • Sine fuco et fallaciis homo. — См. Без фраз …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • без фраз — без рассуждений, околичностей Ср. Приветствие, сказанное (при праздновании юбилея полувековой службы гр. Корфа) И.Д. Деляновым, выражало именно то, что чувствовал отдельно каждый из служивших в библиотеке при гр. Корфе. В этом приветствии не было …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Без фраз — Безъ фразъ (безъ разсужденій, околичностей). Ср. Привѣтствіе, сказанное (при празднованіи юбилея полувѣковой службы гр. Корфа) И. Д. Деляновымъ, выражало именно то, что чувствовалъ отдѣльно каждый изъ служившихъ въ библіотекѣ при гр. Корфѣ. Въ… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»